Historia szkoły

Wykaz uczniów uczęszczających do szkoły podstawowej w Stojeszynie z podziałem na oddziały w latach 1963-2004

Niezwykle ważną rolę w życiu mieszkańców każdej wsi spełnia szkoła. Mieszkańcy Stojeszyna nie chcieli tolerować sytuacji braku własnej szkoły. Na zebraniu gminnym w dniu 2 maja 1901 roku postanowili czynić starania zmierzające do budowy dwóch szkół, jednej w Modliborzycach drugiej zaś w Stojeszynie. Stosowną prośbę wystosowali do Naczelnika Chełmskiej Dyrekcji Szkolnej.

         Jednak już w 1895 roku Naczelnik Chełmskiej Dyrekcji Szkolnej oddał w dzierżawę gospodarstwo nauczycielskie o powierzchni 2 morgów Wojciechowi Kiełbowi. Dzierżawca zobowiązał się uiszczać rok rocznie 4 ruble 15 kopiejek do kasy urzędu gminy w Modliborzycach.

         Na dzień 1 stycznia 1910 roku w kasie oszczędnościowo-pożyczkowej w Modliborzycach na rzecz budowy szkoły w Stojeszynie znajdowała się suma w wysokości 325 rubli 70 kopiejek. Planowana budowa obiektu szkolnego w Stojeszynie nie doszła do skutku z powodu szczupłości środków finansowych. Zamiar budowy szkoły ostatecznie zniweczyła pierwsza wojna światowa.

         W okresie dwudziestolecia międzywojennego nauka odbywała się w mieszkaniach prywatnych wynajmowanych przez Dozór Szkolny Gminy Modliborzyce. Pierwsza wzmianka dotycząca szkoły z okresu międzywojennego pochodzi dopiero z 1933 roku. Wówczas to Dozór Szkolny Gminy Modliborzyce informował Radę Szkolną Powiatu w Janowie Lubelskim o przepełnieniu sal lekcyjnych dziećmi w Stojeszynie.

         W 1933 roku 200 uczniów pobierało naukę w mieszkaniach prywatnych Jana Kapronia (Stojeszyn I), Józefy Kozak (Stojeszyn II) wynajmowanych przez Dozór Szkolny. Dozór szkolny w odpowiedzi na pismo Inspektora Szkolnego Obwodu w Lublinie z dnia 16 listopada 1933 roku podniósł zamiar budowy 5 klasowej szkoły w Stojeszynie. Planowana budowa nie doszła jednak do skutku z powodu braku funduszy i zrozumienia problemu oświaty wśród mieszkańców.

         W 1934 roku w Publicznej Szkole Podstawowej w Stojeszynie został oddany jeszcze jeden oddział i stała się placówką oświatową o 3 oddziałach. Trzecia izba lekcyjna mieściła się w domu Michała Mroza (Kolonia Stojeszyn), który to chętnie wydzierżawił lokal wraz z korytarzem za kwotę 90 złotych na rok.

         Budżet 3 klasowej szkoły w Stojeszynie na rok szkolny 1934/1935 wynosił 1 007 złotych 50 groszy. Do stałych pozycji wśród wydatków należały: wynajem lokali 226 zł, opał z wózką 120 zł, światło dla szkół 15 zł, remont budynków i bielenie 48 zł, utrzymanie czystości 270 zł, materiały piśmienne dla szkół 15 zł, prenumerata pism 10 zł 50 gr, uzupełnienie umeblowania 180 zł, książki dla biednych dzieci 15 zł, pomoce naukowe 45 zł oraz opieka higieniczna i lekarska 63 zł.

         W czasie II Rzeczypospolitej w szkole w Stojeszynie pracowali następujący nauczyciele: Józefa Chrzanowska, Józef Woźniak i Jan Gregorczyk. Kierownikiem 3 klasowej szkoły powszechnej w Stojeszynie był Stefan Chrzanowski.

         W dniu 4 lipca 1935 roku Inspektorat Szkolny Lubelski zatwierdził na lokale szkolne budynki Jana Kapronia (dwie sale) i Feliksa Sczeckiego (jedna sala) pod warunkiem dostosowania pomieszczeń dla celów szkolnych.

Nie zachowały się zaś ślady współpracy grona nauczycielskiego z domem rodzinnym ucznia. Należy przypuszczać, że rolę łącznika między tymi dwoma instytucjami spełniał Dozór Szkolny, którego prezesem był ks. Stanisław Rybka i Opieka Szkolna, której członkowie rekrutowali się z grona rodziców. W skład Opieki Szkolnej w Stojeszynie wchodziła trójka rodziców w osobach: Jana Kapronia, Michała Śwircza i Jana Świątka.

         Nader interesujące informacje dostarcza księga ocen z lat 1935/1936. Wówczas to liczba uczniów w oddziale pierwszym wyniosła 39, drugim 47 uczniów, trzecim 54 uczniów, czwartym 38 uczniów, piątym 24 uczniów oraz szóstym 15 uczniów. Ogółem w szkole pobierało naukę w tym czasie 206 uczniów.

Okres okupacji niemieckiej Stojeszyna trwał niemal pięć lat: od 20 września 1939 roku do 27 lipca 1944 roku. W czasie tym szkoła przestała funkcjonować, gdyż uczący nauczyciele zostali aresztowani, a następnie rozstrzelani.

         Szkoła w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej pracowała w trudnych warunkach zarówno lokalowych jak i materialnych. Brak opału i silne mrozy spowodowały że zajęcia zostały nawet na pewien czas zawieszone.

         Zachowane dzienniki lekcyjne z lat 1944-1946 pozwalają zilustrować liczbę uczniów uczęszczających do szkoły w Stojeszynie. I tak w roku szkolnym 1944/1945 do klasy pierwszej zostało zapisanych 56 uczniów, drugiej 48 uczniów, trzeciej 54 uczniów, czwartej 35 uczniów i piątej 25 uczniów. Do szkoły w Stojeszynie w roku szkolnym uczęszczało łącznie 218 uczniów. Uczyli w niej H. Grzesiuk, J. Adamczyk, M. Hołubnis oraz M. Jamiłowa.

         Od zakończenia II wojny światowej problem budowy szkoły powracał nieustannie, zwłaszcza, że lekcje prowadzone były w mieszkaniach prywatnych i nie pozwalały na prawidłową realizację zadań oświatowych.

Żmudny proces budowy szkoły rozpoczął się w dniu 14 sierpnia 1950 roku od przekazania przez Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Modliborzycach działki gruntu o powierzchni 2 hektarów dla Szkoły Podstawowej w Stojeszynie.

         W dniu 14 listopada 1957 roku Komitet Budowy Szkoły w Stojeszynie, a także kierownik Szkoły Franciszek Tutka zwrócili się z prośbą do prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Janowie Lubelskim o powołanie Komisji mającej na celu zbadanie przydatności działki położonej obok parku poddworskiego. Komisja powołana przez Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Janowie Lubelskim wyraziła zgodę na budowę szkoły w dniu 28 listopada 1957 roku. Mieszkańcy obwodu szkolnego (Stojeszyn I, Stojeszyn II, Brzeziny, Felinów) podjęli wówczas decyzję o pokryciu jednej trzeciej funduszu budowy szkoły i wykupieniu dokumentacji.

         W 1959 roku Komitet zgromadził w Kasie Spółdzielczej w Modliborzycach sumę 7 230 złotych uzyskaną z kwot wpłacanych przez gospodarstwa rolne. Budowa szkoły była kwestią nader istotną, gdyż dotychczasowa szkoła mieściła się w czterech drewnianych budynkach krytych dachówką. Z kolei ogólna powierzchnia sal lekcyjnych wynosiła 156,5 m², a odległość między budynkami 1 200 metrów, co znacznie utrudniało naukę. Plan perspektywicznej organizacji szkoły podstawowej zakładał, że do placówki będzie uczęszczać wkrótce ponad 230 uczniów. Zwłaszcza, że liczba dzieci zamieszkałych w obwodzie szkolnym w latach 1947-1952 systematycznie wzrastała

         W dniu 20 listopada 1960 roku na zebraniu mieszkańców został wybrany nowy Komitet Budowy Szkoły w Stojeszynie. W skład Komitetu powołani zostali: Ludwik Rudnicki, Ryszard Krzysztoń, Tadeusz Ziółkowski, Józef Wieczorek, Leon Świątek, Tomasz Ptaszek, Bolesław Piotrowski, Bolesław Kaproń, Władysław Polnicki, Bronisław Gajór, Jan Legęza, Józef Saluter, Czesława Kapusta, Stefan Litwin i Franciszek Tutka. Na spotkaniu wybrano także zastępców, którymi zostali: Józef Suchora, Helena Obszczańska, Tadeusz Gajór, Krystyna Krzysztoń, Michalina Żuraw, Anna Kuryło i Tadeusz Zaręba. Natomiast członkami zarządu zostali wybrani: Ludwik Rudnicki – przewodniczący, Ryszard Krzysztoń – sekretarz oraz Tadeusz Ziółkowski – skarbnik. Z kolei w skład Komisji Rewizyjnej zostało powołanych dwóch członków Jan Legęza i Józef Wieczorek.

W celu przyśpieszenia rozpoczęcia prac budowlanych mieszkańcy Stojeszyna oraz Brzezin na zebraniu gromadzkim w dniu 19 stycznia 1961 roku w liczbie około 185 mieszkańców podjęli jednomyślnie uchwałę o samoopodatkowaniu się po 100 złotych z każdego gospodarstwa rolnego na rzecz budowy szkoły. Zamierzano z tego tytułu uzyskać kwotę w wysokości     24 000 złotych.

         Prace związane z rozpoczęciem budowy szkoły opóźniały się, gdyż dzierżawca nie chciał opuścić działki szkolnej. Działka pod budowę szkoły została ostatecznie przekazana Komitetowi Budowy Szkoły w Stojeszynie w sierpniu 1969 roku. W lipcu 1962 roku przeprowadzono prace badawcze związane z wierceniami geologicznymi pod nową szkołę. Na wiosnę 1963 roku prace budowlane ruszyły z miejsca zwłaszcza, iż uzyskały wsparcie ze strony mieszkańców obwodu szkolnego. Nad całością prac budowlanych czuwało jednak Przedsiębiorstwo Budowlane z Kraśnika.

         Na dzień 30 czerwca 1964 roku Komitet Budowy Szkoły w Stojeszynie zgromadził materiały budowlane na sumę 9 750 złotych, środki finansowe zebrane od mieszkańców w kwocie 51 362 złotych, a także postanowił przeznaczyć połowę środków uzyskanych ze sprzedaży mienia społecznego.

         Prace budowlane posuwały się sprawnie umożliwiając zakończenie robót jesienią 1964 roku. Odbiór techniczny nowego budynku szkoły w Stojeszynie nastąpił w dniu 31 grudnia 1964 roku. Od nowego roku szkolnego szkoła funkcjonowała we własnym budynku wybudowanym w ramach akcji „Tysiąc szkół na tysiąclecie”. Pod koniec lat 60 zatrudniała 6 nauczycieli, którzy uczyli około 230 uczniów.

         W szkole podstawowej na lata 1972-1975 planowano wymianę podłogi w sali gimnastycznej, remont kotłów i instalacji odgromowej, malowanie ogrodzenia i bram szkolnych, a także radiofonizację budynku szkolnego. W 1966 roku uruchomiony został oddział przedszkolny, do którego uczęszczało 25 dzieci. Opiekę nad ogniskiem przedszkolnym sprawowała Janina Tutka.

Od 15 stycznia 1974 roku w szkole rozpoczęto dożywianie 168 uczniów, na które to składała się bułeczka ze szklanką gorącego mleka. W szkole istniała także biblioteka licząca w 1974 roku 4 250 pozycji.

         W 1978 roku z funkcji dyrektora zrezygnował Franciszek Tutka odchodząc do jednej ze szkół w Zamościu. Należy zwrócić jednak szczególną uwagę na zaangażowanie i oddanie Franciszka Tutki w proces realizacji budowy nowej szkoły w Stojeszynie.

         Nowym dyrektorem została wybrana Maria Gajda-Syroka. W sierpniu 1979 roku przystąpiono do prac remontowych związanych z naprawą dachu budynku szkoły, wymianą parkietu w sali gimnastycznej oraz odnowieniem sal lekcyjnych, drzwi i okien. Prace remontowe zakończono w marcu 1981 roku.

Szkoła w Stojeszynie oczekiwała jednak na gruntowne prace związane z wymianą dachu, stolarki okiennej, systemu ogrzewania z węglowego na gazowe i budową nowego ogrodzenia.

W 1999 roku w ramach reformy oświaty obok istniejącej szkoły podstawowej utworzono gimnazjum będące filią Publicznego Gimnazjum w Modliborzycach.

W 2000 roku wykonano wymianę systemu ogrzewania na gazowe, w planach natomiast był montaż nowej instalacji odgromowej i urządzenie pracowni komputerowej.

Budynek szkolny od dłuższego już czasu był narażony na zalanie z powodu przeciekającego dachu. Istniejący dach na szkole nadawał się jedynie do wymiany. Na spotkaniu wójta Gminy Modliborzyce Witolda Kowalika ze Społecznym Komitetem Remontu Dachu w Stojeszynie w dniu 9 czerwca 2002 roku ustalono, iż zostanie wzniesiona nowa konstrukcja dachu na budynku szkolnym.

Całością prac związanych z wymianą dachu kierował Stanisław Suchora, zaś podwykonawcami zostali Wiesław Żuraw, Zbigniew Dudek i Józef Ptaszek. Istotną rolę w pracach przy wymianie dachu odegrali również miejscowi sołtysi: Marian Urban, Stanisław Suchora i Edward Żuraw.

Niniejsza inwestycja została zrealizowana przy udziale finansowym Gminy Modliborzyce, oraz niemałym wsparciu mieszkańców Stojeszyna, Brzezin i Felinowa.

W 2003 roku zlikwidowany został podział na szkołę podstawową i gimnazjum. Od września 2003 roku powstał Zespół Placówek Oświatowych w Stojeszynie Pierwszym, którego dyrektorem została Małgorzata Wisińska. We wrześniu 2002 roku został otwarty sklepik szkolny, a od października 2003 roku została uruchomiona stołówka, w której uczniowie mogą zjeść ciepły posiłek.

Opracował Grzegorz Ciupak