- Szczegóły
Kształtowanie poczucia przynależności narodowej trzeba rozpocząć od najmłodszych lat. Dlatego tak ważne jest poruszanie treści patriotycznych już w przedszkolu. Poznanie Ojczyzny przez małe dziecko, rozpoczyna się od więzi z rodziną, miejscem zamieszkania, przedszkolem, najbliższymi okolicami i tradycjami związanymi z regionem. Rodzice jako pierwsi mają możliwość wprowadzenia dziecka w piękny świat tradycji i kultury naszego regionu. To właśnie od rodziców w dużym stopniu zależy czy obudzą w dziecku szacunek i miłość do otaczającego środowiska i regionalnych tradycji. Wiedza o najbliższym środowisku jest wstępem do powstania więzi z ojczyzną.
Dlatego dzieci z naszego przedszkola również wzięły udział w akcji zorganizowanej przez MEN ,,Szkoła Pamięta”.
Za nami dni, w których w szczególny sposób pamiętamy o zmarłych. Porządkujemy groby i zapalamy znicze. Wspominamy zarówno naszych bliskich, jak i tych, którzy zapisali się w historii – tej ogólnonarodowej i lokalnej. Pamięć o nich jest wyrazem szacunku dla ich życia i dokonań.
Nasze przedszkole podjęło szereg działań upamiętniających tych, co walczyli o naszą wolność:
- Z okazji Dnia Papieskiego a także przypadającej w tym roku 45 rocznicy wyboru Karola Wojtyły na Papieża, dzieci wraz z rodzicami uczestniczyły w uroczystej Mszy Świętej w kościele parafialnym, następnie wszyscy udali się pod pomnik Św. Jana Pawła II, gdzie odśpiewano Barkę – ulubioną pieśń Papieża;
- Przedszkolaki złożyły kwiaty i zapaliły znicze pod tablicą pamiątkową, poświęconą patronowi naszej szkoły Św. Janowi Pawłowi II;
- Dzieci z grupy młodszej pomalowały znicze dla wszystkich poległych żołnierzy;
- Dzieci z grupy starszej wzięły udział w prelekcji poświęconej pracownikom dawnej szkoły w Stojeszynie, dyrektorowi Stefanowi Chrzanowskiemu i nauczycielowi Stefanowi Bąkowi, prelekcję wygłosił nauczyciel historii, Pan Marek Mazur;
- Złożeniem zapalonego znicza przedszkolaki uczciły pamięć żołnierzy z I i II wojny światowej, których mogiły znajdują się na różnych cmentarzach;
Przeprowadzone akcje patriotyczne były wspaniałą okazją do kształtowania więzi i przynależności do narodu polskiego. W ten sposób nasze przedszkole dołączyło do społeczności szkół pielęgnujących pamięć o naszej historii.
Wychowawcy przedszkola: Kaproń Agnieszka i Jaskowiak Monika
- Szczegóły
Pierwsze dni miesiąca listopada to czas gdy wspominamy bliskich zmarłych, ludzi, którzy odeszli, a przecież są obecni w naszej świadomości. Wciąż są wspominani w słowach modlitwy, ich miejsca spoczynku są odwiedzane, a zapalone znicze stają się symbolem ich obecności pośród nas. Chyba najlepsze co można ofiarować tym, którzy odeszli to pamięć o nich. Pamięć wyrażana wspomnianą modlitwą, religijnymi obrzędami, ale też wspólną rozmową, przekazywanymi przez lata opowieściami, pamiątkami i fotografiami osób zmarłych, zasługujących na upamiętnienie. Wszakże ma to głęboki sens bo obojętność wobec przemijania, wymazanie z pamięci naszych przodków i dokonań minionych pokoleń jest skazaniem nas samych na powtórzenie ich błędów i niemożność skorzystania z doświadczeń poprzedników.
Ogólnopolski program kulturalno-oświatowy o nazwie „Szkoła Pamięta” ma na celu przywracanie pamięci o regionalnych i narodowych bohaterach, patriotach, ludziach zasłużonych dla kraju i lokalnej społeczności. W tenże program edukacyjny włączyła się szkolna społeczność Zespołu Placówek Oświatowych w Stojeszynie Pierwszym. Wszakże w naszym regionie nie brak ludzi zasłużonych dla powiatu, gminy, a nawet lokalnego szkolnictwa. Już od kilku miesięcy trwa ożywiona dyskusja, podjęta na forum społeczności lokalnej i szkolnej, na temat wybitnych nauczycieli, patriotów, pracowników dawnej szkoły w Stojeszynie: Stefanie Chrzanowskim i Stefanie Bąku. W roku obecnym upływa 80 lat od śmierci tych pedagogów, a przecież mieszkańcy Stojeszyna i gminy Modliborzyce wciąż z sympatią o nich opowiadają. Serdecznie wspominają tych ludzi nie tylko, sędziwi dziś, ich dawni uczniowie, ale też pokolenia, które są dziećmi, wnukami lub prawnukami tychże uczniów. Nie może dziwić, że temat życiorysu i dokonań tych pedagogów, w oparciu o dokumenty archiwalne, wspomnienia i pamiątki rodzinne, stał się przedmiotem debaty jaka odbyła się budynku szkoły w Stojeszynie. W dyskusji wzięli udział nauczyciele i uczniowie wszystkich klas szkoły podstawowej i przedszkola.
Nieprawdą jest jakoby młodzież szkolna nie wyrażała zainteresowania, odległą wszak dlań, przeszłością. Zarówno starsza jak i młodsza grupa żywo interesuje się przeszłością swojej gminy i miejscowości; zadano mnóstwo pytań i poruszono wiele wątków, które winny stać stać się tematem kolejnych publikacji i rozważań na forum szkolnym i środowiska lokalnego. W podsumowaniu całego spotkania i dyskusji nasuwa się pytanie. Czy historia i bohaterowie sprzed ośmiu dekad są dziś dla młodzieży oderwaną od rzeczywistości abstrakcją, którą trudno (a może wprost: nie warto) się interesować? Nic podobnego. Wspólna dyskusja, oprócz poszerzania wiadomości merytorycznych, dowiodła, że społeczność na każdym etapie potrzebuje odniesień do przeszłości, która spaja, zachwyca i uczy, a przez to łączy lokalną wspólnotę.
Szkolna społeczność
Zespołu Placówek Oświatowych w Stojeszynie
- Szczegóły
Wiele lat temu młody Tadeusz Kościuszko; dziękując za pomoc swojemu dobroczyńcy i mecenasowi Adamowi Kazimierzowi Czartoryskiemu; napisał krótko: „Pamięć w sercu trwalsza od spiżów”. Po dwustu pięćdziesięciu latach te słowa są w pełni aktualne w odniesieniu do naszej lokalnej społeczności. Pamięć o ludziach zasłużonych dla miejscowości Stojeszyn i gminy Modliborzyce jest stale kultywowana w Zespole Placówek Oświatowych w Stojszynie, ale zbliżający miesiąc listopad a wraz z nim uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny jest dobrym czasem do nawiedzenia miejsc spoczynku osób, które często przywołujemy w naszej pamięci i w naszych sercach.
Toteż w piątek 27 października uczniowie klasy VII i VIII Szkoły Podstawowej w Stojeszynie, wraz z nauczycielami udali się do Modliborzyc by na tamtejszym cmentarzu nawiedzić groby ludzi, których uczynki wpłynęły na historię naszej szkoły i gminy. Modliborzycki cmentarz jest stary bo liczy sobie ponad 200 lat i nie brak w jego obrębie pięknych zabytkowych nagrobków, upamiętniających ludzi zamożnych, dzielnych, sprawiedliwych. Ale w tym dniu celem „szkolnych pielgrzymów” były trzy groby: Stefana Chrzanowskiego, Ignacego Solmana oraz zbiorowa mogiła polskich żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku.
Owszem; tego dnia wiele osób nawiedziło tamtejszy cmentarz parafialny, niemniej liczna szkolna delegacja była szczególna, a tym samym wzbudziła zainteresowanie wielu przechodniów, którzy mniej lub bardziej dyskretnie przyłączali się do grupy by słuchać wspomnień i wziąć udział we wspólnej modlitwie czy zapaleniu zniczy.
A doniosłe uczynki zmarłych wspominaliśmy długo: oto przy mogile Stefana Chrzanowskiego padły słowa o jego zasługach dla krzewienia oświaty w Stojeszynie. Wszak był to pierwszy dyrektor tamtejszej szkoły, dokładał starań by kierowana przez niego placówka kształciła młodzież na jak najwyższym poziomie, planował budowę nowoczesnego budynku szkolnego, był patriotą żołnierzem walczącym o niepodległość Polski. Zginął tragicznie, wraz z innym pedagogiem Stefanem Bąkiem, w sierpniu 1943 roku. Do dziś jest wspominany z najwyższą serdecznością przez (dziś już sędziwych) swoich uczniów, ich dzieci i wnuki. Jako żywo; pamięć w sercu jest trwalsza od spiżowych pomników bowiem po ośmiu dekadach od śmierci tego człowieka wdzięczność ludzka nie wygasła, przeciwnie w każdym pokoleniu odżywa na nowo, chociaż od śmierci dyrektora Chrzanowskiego upłynęło już 80 lat.
Przy zbiorowej mogile żołnierzy poległych w czasie wojny obronnej 1939 roku głośno zabrzmiała wspólna modlitwa i wspomnienie faktów historycznych. Otóż w we wspólnym grobie spoczywają wojacy, którzy zginęli w wyniku wrześniowych bombardowań Modliborzyc, oraz szeregowi i oficerowie „grupy płk. Zieleniewskiego” polegli w końcu września 1939 roku. Wszystkich tych mężczyzn śmierć dosięgnęła na obszarze naszej gminy. Wiadomo, że wielu tych ludzi pochodziło ze wschodnich terenów II Rzeczypospolitej, byli różnej kultury, języka a może nawet różnego wyznania, ale wszyscy oddali życie za wolną Polskę; za to winniśmy im wdzięczność oraz pamięć.
Zabytkowy pomnik, w którym spoczywa dowódca lokalnej partii powstańczej z czasów „insurekcji 1863 roku” Ignacy Solman to dziś symbol walki o niepodległość z czasów powstania styczniowego. Prywatnie człowiek oddany rodzinie, zamożny właściciel dóbr Wolica, zwolennik zniesienia pańszczyzny, wprowadzenia reformy uwłaszczeniowej i zakładania szkół ludowych. Został zamordowany przez Moskali w styczniu 1863 roku. Co ciekawe zaborcy obawiali się go nawet po śmierci, bowiem pomnik i inskrypcje na nim umieszczone były władze carskie kilkakrotnie dewastowane.
Obecnie piękny, odnowiony monument zachwyca przechodniów, jest pamiątką heroicznej walki o niepodległość. Ignacy Solman stał się symbolem patrioty, który ponad podziałami społecznymi, majątkowymi i kulturowymi potrafił zjednoczyć lokalną społeczność w walce o niepodległą Polskę.
Przy każdej mogile motywem przewodnim delegacji szkolnej było wyrażenie wdzięczności i uznania osobom tam spoczywającym. Innymi słowy powiedzieć tym ludziom zwyczajne „dziękuję”. Żyjący na przełomie XIII i XIV wieku, Mistrz Eckhart, dominikanin, mistyk i filozof wyjątkowo trafnie podsumował uczynek naszej młodzieży szkolnej : „Gdyby jedyną modlitwą, jaką odmówisz w życiu było słowo „Dziękuje”- to byłbyś już bardzo rozmodlonym człowiekiem”. Po ponad siedmiu wiekach trudno odmówić racji Meisterowi Johannesowi Eckhartowi.
Na cmentarzu w Modliborzycach uczniowie i nauczyciele spędzili nieco ponad godzinę; czasu „tylko tyle lub aż tyle”, bo to wystarczyło by wspomnieć przedwcześnie zmarłych zasłużonych ludzi, odmówić za nich modlitwę, zapalić symboliczne światło w miejscu ich wiecznego spoczynku. Można rzec nie zrobiono przez tę godzinę nic szczególnego, a już na pewno nic w tym nowego. Prawda, wszak rzeczy doniosłe bywają zwyczajne, bowiem wielkość i siła społeczności polega na rozumieniu i powtarzaniu rzeczy zwyczajnych a zarazem wspaniałych.
Z pewnością nasza wielkość polega na pielęgnowaniu tradycji, znajomości własnej kultury, szacunku dla przeszłości i ludzi,którzy ją tworzyli, przygotowując miejsce dla naszego pokolenia. To właśnie uczyniono przez rzeczoną godzinę.
Nauczyciele i Uczniowie Zespołu Placówek Oświatowych w Stojeszynie
- Szczegóły
Pasowanie na Przedszkolaka i Starszaka to bardzo ważna uroczystość, która w naszym przedszkolu odbyła się 27 października. Dzieci z grupy „Skrzatów” w tym dniu stały się prawdziwymi przedszkolakami, zaś dzieci z grypy „Pszczółek” zostały starszakami.
Zanim to nastąpiło dzieci zaprezentowały to, czego nauczyły się w przedszkolu do tej pory. Mali artyści przygotowali piosenki, tańce oraz wierszyki. Dla większości był to pierwszy, bardzo ważny występ. Dzieci musiały wykonać również trudne zadania, za które otrzymali od zgromadzonych licznie Rodziców mocne i częste brawa.
Po zakończonej części artystycznej dzieci w akcie ślubowania obiecały być dzielnym przedszkolakiem, bawić się grzecznie i pilnie się uczyć oraz słuchać Rodziców i swoje Panie. Następnie Pani Dyrektor przez dotknięcie każdego dziecka ogromnym ołówkiem pasowała na Przedszkolaka i Starszaka. Każdy otrzymał również pamiątkowy dyplom i upominek przygotowany przez Rodziców.
Na zakończenie wszystkie dzieci wraz z Rodzicami, wychowawcami, Panią Dyrektor oraz Księdzem Krzysztofem Woźniakiem udali się na słodki poczęstunek.
Wszystkim dzieciom gratulujemy i życzymy, aby każdy dzień w przedszkolu był wypełniany radosną zabawą i przyjazną atmosferą. Serdecznie dziękujemy Rodzicom za obecność, pomoc i zaangażowanie w zorganizowaniu uroczystości.
Wychowawcy przedszkola
- Szczegóły
24 października dzieci ze starszej grupy przedszkolnej oraz uczniowie naszej szkoły mieli okazję poczuć już odrobinę świątecznej atmosfery udając się do Muzeum Bombki Choinkowej w Nowej Dębie. Wycieczka miała na celu zwiedzanie muzeum oraz zapoznanie dzieci z procesem powstawania ozdób choinkowych.
Dzieci mogły zobaczyć wystawy różnorodnych, wspaniałych bombek choinkowych ręcznie wykonanych. Pod opieką przewodnika dzieci oglądały wystawy z choinkami i bombkami różnych części świata (styl amerykański, wiktoriański, francuski, norweski, staropolski). Obejrzały również proces wyrobu ozdób choinkowych, w czasie którego pracownik fabryki nad palnikiem ogniowym rozgrzewał szkło, a następnie wydmuchiwał okrągłe bombki. W dalszym etapie zwiedzania dzieci mogły poobserwować pracę pań, które były odpowiedzialne za zdobienie ręczne bombek. Przekonały się, że ta czynność wymaga nie tylko talentu, ale też ogromnej cierpliwości.
Atrakcyjnym punktem wycieczki były warsztaty plastyczne, podczas których dzieci ozdabiały bombki według własnego pomysłu, które zabrały ze sobą do domu. Z pewnością ozdobią one świąteczne choinki dzieci. Wszyscy mieliśmy możliwość zakupu pięknych ozdób choinkowych, które będą miłą pamiątką. To była niezapomniana wycieczka pełna pozytywnych wrażeń i przeżyć.