Uncategorised
- Szczegóły
W 2014 roku obchodzimy 200 rocznicę urodzin Oskara Kolberga -folklorysty i etnografa, muzyka i kompozytora, badacza i dokumentalisty, wnikliwego obserwatora życia mieszkańców wsi polskiej XIX wieku. W wydanych za życia 33 tomach monografii regionalnych, Kolberg utrwalił wierny obraz polskiej sztuki i kultury ludowej.
Jego spuścizna do dnia dzisiejszego służy za niewyczerpane, a często i jedyne źródło wiedzy o życiu i zwyczajach naszych przodków. Stanowi inspirację do działań podejmowanych przez badaczy, artystów, pasjonatów i regionalistów. Służy odbudowie i utrwalaniu poczucia tożsamości lokalnej, regionalnej i narodowej.
Henryk Oskar Kolberg urodził się 22 lutego 1814 roku w miejscowości Przysucha – powiat opoczyński. Był synem Juliusza, inżyniera – geodety, przybyłego do Polski w 1798 roku z Prus i Karoliny z domu Mercoeur, pochodzącej z rodziny francuskiej.
Po kilkuletnim pobycie w opoczyńskim ojciec został powołany na stanowisko profesora Katedry geodezji, miernictwa i topografii Uniwersytetu Warszawskiego i rodzina przeniosła się do Warszawy. Kolbergowie zamieszkali w oficynie Pałacu Kazimierzowskiego, gdzie bywali wybitni przedstawiciele świata nauki i sztuki. Z Fryderykiem Chopinem w bliskiej przyjaźni był starszy brat Oskara – Wilhelm.
W latach 1823-1830 Oskar uczęszczał do Liceum Warszawskiego. Równocześnie pobierał naukę gry na fortepianie (1824- 30). Po przymusowym zamknięciu Liceum w 1830 roku ( w ramach restrykcji ze strony władz carskich, spowodowanych wybuchem Powstania Listopadowego), 16- letni Kolberg podjął pracę jako księgowy w kantorze bankowym, pracował tu w latach 1830- 1833 oraz 1841- 1844. Jednocześnie kontynuował studia muzyczne. Okres od 1835 do 1836 Oskar spędził w Berlinie, gdzie pobierał edukację w Akademii Handlowej. W tym czasie uczył się także teorii muzyki i kompozycji.
Początkowo wiązał swoją przyszłość z karierą kompozytorską. Pod koniec lat 30-tych zaczął interesować się folklorem – od 1838 roku podczas wypraw w gronie przyjaciół notował pieśni i melodie ludowe w okolicach Warszawy, około 1840 roku miał już ich około 600.
Od 1845 roku przez 12 lat pracował jako urzędnik w zarządzie kolei żelaznej warszawsko- wiedeńskiej. Jednocześnie podjął systematyczne badania terenowe, początkowo na Mazowszu, z czasem objął nimi cały obszar dawnej Rzeczpospolitej. Jako pierwszy badacz zebrał i usystematyzował kulturę ludową, dzieląc ją według regionów. W 1865 ukazał się I tom dzieła pod tytułem „Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Seria I. Sandomierskie”
Sytuacja polityczna w Królestwie Polskim oraz obietnica wsparcia finansowego ze strony Krakowskiego Towarzystwa Naukowego skłoniły go do opuszczenia Warszawy w 1871 roku.
Zamieszkał pod Krakowem, początkowo w Mogilanach, u swojego przyjaciela, towarzysza pieszych wędrówek - Józefa Konopki, następnie w Modlnicy, we dworze Juliana, brata Józefa, gdzie spędził 13 lat. Bliskość Krakowa, związek z jego środowiskiem naukowym i ówczesne warunki polityczne w Galicji stwarzały znacznie lepsze możliwości pracy, niż te na które, pozwalała sytuacja w zaborze rosyjskim. W 1873r. Kolberg został członkiem Akademii Umiejętności, a rok później przewodniczącym jej sekcji antropologicznej. W dalszym ciągu wyjeżdżał w teren i kontynuował swoje badania. Brał także udział w sympozjach i odczytach.
Jesienią 1884r. przeniósł się do Krakowa. W 1885r. odbył swój ostatni wyjazd badawczy w Przemyskie i Sanockie Ostatni rok swojego życia Kolberg spędził w domu Izydora Kopernickiego. Zmarł 3 czerwca 1890 r
Polska muzyka, kultura i tożsamość zawsze kształtowały się poprzez obecność tradycji rodzącej patriotyzm otwarty na Europę i cały świat. Dzieło Oskara Kolberga stanowi źródło stale żywej inspiracji dla nauki oraz sztuki amatorskiej, masowej i profesjonalnej, łączącej ludzi ponad wszelkimi podziałami.
1974 roku ustanowiono Nagrodę im. Oskara Kolberga przyznawaną twórcom ludowym, działaczom ruchu folklorystycznego oraz naukowcom.
Ziemia Janowska jest bogata w tradycje i zwyczaje, rozśpiewana pieśniami i roztańczona. Dogłębne poznanie swojego regionu uczy szanowania otaczającego świata, miłości do Małej Ojczyzny, patriotyzmu, a także budzi respekt przed jej historią. Stanowi pomost pomiędzy tym, co odeszło, a tym co żyje, pomost między wnukami a ich dziadkami .
Lepsze poznanie i zrozumienie swoich korzeni wpływa na kształtowanie osobowości młodego człowieka otwartego na otaczającą go rzeczywistość, warunkuje również świadomość - Kim jestem? - Gdzie mieszkam? - Skąd pochodzę? - Czym jest dla mnie pojęcie – „mój region, moja ziemia"? - Jakie więzi uczuciowe łączą mnie z tym regionem? - Czy jest to region macierzysty - tu się urodziłem ? - Co naprawdę wiem o swoim regionie, o jego historii, kulturze, różnorodności?
Z okazji Roku Kolberga w naszej szkole przygotowana została wystawa „ Artyści Ludowi ze Stojeszyna”. Serdeczne dziękuję za udostępnienie materiałów i pomoc w przygotowaniu gazetki pani Krystynie Wójcik – wieloletniej instruktorce GOK w Modliborzycach i opiekunce artystów ludowych z terenu gminy, pani Beacie Wójcik – mieszkance Stojeszyna, oraz panu Andrzejowi Rządowi – dyrektorowi GOK w Modliborzycach.
 |
Artyści Ludowi ze Stojeszyna.pdf |
{nomultithumb}
Ewa Kamińska-Rząd
- Szczegóły
Czytanie nieodłącznie kojarzy się z biblioteką. Biblioteka stanowi centrum wymiany międzypokoleniowej, w którym doświadczenie współgra z nowym spojrzeniem na rzeczywistość. Na bibliotecznych półkach starodawne druki mogą bez przeszkód współistnieć obok nowoczesnych technologii, audio czy e-booków. Czytelnik w każdym wieku odnajduje w bibliotece skarbnicę wiedzy, przyjemność obcowania z literaturą, czy cenne świadectwa minionych pokoleń.
Po raz jedenasty Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich organizowało, w dniach 8-15 maja 2014 r., Tydzień Bibliotek - program promocji czytelnictwa i bibliotek.
Hasło Tygodnia Bibliotek 2014 „CZYTANIE ŁĄCZY POKOLENIA” nawiązywało do Jubileuszu „650 lat w służbie książki”, który miał miejsce właśnie w tym roku. Dokument z dn. 12 maja 1364 r., wydany przez króla Kazimierza Wielkiego, ustanowił Studium Generale, czyli późniejszą Akademię Krakowską (obecnie Uniwersytet Jagielloński), a wśród pracowników potrzebnych dla jego funkcjonowania wymieniał stacjonariuszy, którzy organizowali wytwarzanie, udostępnianie i rozpowszechnianie kopii ksiąg rękopiśmienniczych, pełniąc tym samym role bibliotekarzy, księgarzy, wydawców. Tę datę uznaje się za początek „służby książce” w Polsce. Dla upamiętnienia tej ważnej dla kultury i nauki polskiej rocznicy, Komitet Porozumiewawczy Bibliotekarzy, Księgarzy i Wydawców ogłosił Jubileuszowy Rok 2014 - Rokiem Czytelnika.
W obchody Tygodnia Bibliotek 2014 włączyła się nasza biblioteka szkolna. W bibliotece zaprezentowana została wystawa książek o JANIE PAWLE II oraz „ KSIĄŻKI WASZYCH RODZICÓW I DZIADKÓW”
Dla uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej i I-III gimnazjum zorganizowany został konkurs „MUSISZ PRZECZYTAĆ TĘ KSIĄŻKĘ" Celem konkursu było promowanie czytelnictwa wśród uczniów. Należało „zareklamować" książkę wartą przeczytania i zachęcić innych do sięgnięcia po nią.
Do uczniów klas I i II szkoły podstawowej skierowany został konkurs „BY CZYTAĆ SIĘ CHCIAŁO ZAKŁADKĘ ZRÓB WSPANIAŁĄ !” Zadanie konkursowe polegało na wykonaniu zakładki do książki. Prace można było wykonać dowolną techniką. Najciekawsze prace zostały nagrodzone i zaprezentowane w bibliotece szkolnej.
PASOWANIE NA CZYTELNIKA UCZNIÓW KLASY I
12 maja w bibliotece szkolnej gościli uczniowie klasy I wraz z wychowawczynią panią Elżbietą Krzysztoń. Pierwszoklasiści wykazali się wiedzą na temat zasad poszanowania książek i znajomością wielu baśni i bajek. Po uroczystym ślubowaniu zostali pasowani na czytelników i otrzymali pamiątkowe dyplomy. Następnie uczniowie zapoznali się z regulaminem biblioteki szkolnej i wypożyczyli pierwsze książki.
(zdjęcie)
„CZYTANIE ŁĄCZY POKOLENIA”
Rodzina odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu u dzieci nawyku czytania. Pierwszy kontakt dziecka z książką ma miejsce właśnie w domu rodzinnym. Od kilku lat prowadzona jest ogólnopolska akcja pod nazwą „Cała Polska czyta dzieciom". Program ten mówi, że najważniejszą rzeczą, jaką rodzic może zrobić dla dziecka, obok okazywania miłości, jest codzienne głośne czytanie. Zachęcam państwa do przyłączenia się we własnych domach do tej akcji. Wystarczy poświęcić 20 minut dziennie na wspólne czytanie, aby rozbudzić w dziecku zapał do książek i trwałą potrzebę czytania. Głośne czytanie, rozwija język i słownictwo, uczy myślenia, daje wiarę w siebie, doskonali umiejętność mówienia i pisania, rozwija wyobraźnię i pamięć. Dzisiejsze standardy wymagań oparte są przede wszystkim na rozumieniu treści. Czytanie jest drogą do lepszego wykształcenia, a co za tym idzie, także lepszego życia. Poświęcenie dziecku czasu na głośne czytanie, ale również słuchanie tego co dziecko nam czyta, zapobiega uzależnieniu od telewizji czy komputera. Dziecko jest mniej agresywne, rozwija wyobraźnię, zdolności manualne i plastyczne, jest wyciszone i spokojne. Myślę, że wspólne czytanie z dziećmi sprawi Państwu wiele przyjemności.
10 powodów, dla których warto czytać dziecku książki
1. Czytanie książek zacieśnia więź uczuciową między rodzicami, a dzieckiem. Dziecko wsłuchane jest w głos rodzica, a bliski kontakt daje poczucie bezpieczeństwa.
- Książki rozwijają wyobraźnię dziecka.
- Słuchanie czytanych książek rozwija inteligencję dziecka, wzbogaca słownictwo, uczy ładnego budowania zdań i zachęca do samodzielnej nauki i czytania.
- Książki wychowują. Jeżeli dobierzemy odpowiednią lekturę, dzieci będą utożsamiały się z książkowym bohaterem.
- Książki wyrabiają wrażliwość. Dziecięce problemy poruszane w książkach na pewno poruszą nie jedno serduszko.
- Słuchanie książek odpręża i pozwala przyjemnie spędzić czas.
- Książki rozwijają pasje u dzieci. Wiele wydawnictw proponuje serie książek. Czekając na kolejne odcinki przygód bohatera, dziecko rozbudza w sobie ciekawość.
- Czytanie książek przekazuje nam wiele informacji o dziecku. Niektóre dzieci lubią słuchać ciągle tych samych bajek – może to być znak, że coś je niepokoi, nurtuje lub cieszy.
- Książki porządkują dziecięcy świat. Dzięki bajkowym postaciom dziecku łatwiej jest zrozumieć otaczający go świat.
10. Książki podpowiadają, jak porozumieć się z rówieśnikami i rodzeństwem.
Edukacja w szkole to kolejny etap, w którym możemy utrwalać u małych czytelników zamiłowanie do książek.
W tym roku najmłodszym dzieciom (pierwszoklasistom i drugoklasistom) fragmenty książki Grzegorza Kasdepke pt. „Co to znaczy” czytały starsze koleżanki i kolega z klasy III gimnazjum. Książka zawiera 101 zabawnych historyjek pozwalających zrozumieć znaczenie niektórych powiedzeń. Należy podkreślić, że starsi uczniowie bardzo chętnie uczestniczyli w tym przedsięwzięciu, a młodsi sięgnęli po książkę, aby dokończyć przerwaną przez nich lekturę.
Bibliotekarz szkolny – Ewa Kamińska-Rząd